ഗണപതിസ്തുതി

നമിക്കുന്നേന്‍ ഹൃദയത്തിൽ വിളങ്ങീടും ഗജമുഖ-

ഭഗവൽ നിൻ തിരുപാദം തൊഴുതിടുന്നേൻ..

നറുതിരി വിളക്കൊളി തെളിക്കേ നിൻ മുഖപത്മ-

മുണർത്തും ഈ പ്രഭയെന്നിൽ ചൊരിഞ്ഞീടേണേ..

 

മനസ്സിൽ ഞാൻ നിനച്ചീടും അപരാധങ്ങളെ,

തുമ്പിക്കരം കൊണ്ട് തടുക്കേണേ ശിവസുതനേ..

മിഴിക്കുള്ളിൽ നിറഞ്ഞീടും ഇരുൾനീക്കി അടിയനിൽ,

അറിവിന്റെ വെളിച്ചമിന്നരുളീടേണേ..

ശിഥിലമെൻ മനസ്സിന്നു അവിടുത്തെ പദങ്ങളാ-

ണഭയമീ അഖിലത്തിൽ ലയിക്കും വരെ..

ദിനവും ആ തിരുമാറിൽ അണിയിക്കാൻ മലർ മാല്യം,

കൊരുത്തീടാനൊരുഭാഗ്യം കനിഞ്ഞീടേണേ.. 

വാരിദം ജലധാരതൂകും പോലെയാ പുഞ്ചിരികാണും,

നേരമാരും പരിസരം മറന്നുപോകും..

വെൺതിങ്കൾകലാധരതനയന്റെ കുസൃതിക-

ണ്ടീഗിരിജാ ദേവിപോലും ചിരിച്ചിട്ടില്ലേ..

യഥാക്രമമവിടുത്തേക്കടയും മോദകങ്ങളും,

പഴവും പാൽ പ്രഥമനുമൊരുക്കിടാം ഞാൻ..

മടികൂടാതടിയന്റെ അരികിലൊന്നണയണേ,

അനുഗ്രഹിക്കണേ വിഘ്‌നമൊടുക്കും നാഥാ..

ഗണപതി ജയ ജയ, ഗജവകത്രാ ജയ ജയ,

ഗണനാഥാ മൂഷികവാഹനാ തൊഴുന്നേൻ..

സർവ്വവിഘ്‌ന ദാഹകാ നൽ-ധർമ്മ മാർഗ്ഗ പ്രദായകാ,

ദേവദേവ സുതാ ദേവാ വണങ്ങിടുന്നേൻ..!

..

ഒടുവിലായ്‌..

ഇനിയുമോർമ്മകളെഴുതിയ വാനിൽ,

കിളികളായ് നാം പാറുകയില്ല..

ഒരു ചിരാതിൻ അരികിലിരിക്കാൻ,

പ്രണയരാശലഭങ്ങളുമല്ല..

നിനവു നെയ്ത നിറങ്ങളുറങ്ങും,

വനികയിൽ നാം വിടരുകയില്ല..

നറുനിലാവൊളി പെയ്തുപരക്കും,

നദികളിൽ കുളിരോളവുമല്ല..

പ്രണയമിന്നുമിരുട്ടിലൊളിക്കും

നിഴലുപോലലയുന്ന മനസ്സിൽ,

ഒരു തരി ച്ചെറുവെട്ടമുതിർക്കാൻ,

ഇനിയുമെന്നിൽ വാക്കുകളില്ല..!